SESSİZ ÇIĞLIK!..
Doğu Türkistan; acılar şehri!
Duymadı insanlık duyuramadım, sesimi kıstılar!
Evlere hapsettiler, kapıları zincirlediler!
Taşları bağladılar, köpekleri saldılar!
İçerde yandım, sessiz çığlıklarla!..
Arşı alada duydular yazıldı defterlere!
Hadi insalık duymadı; sende mi duymadın “ey müslüman!”
Sessiz çığlığımı Allah duydu ya! Hamdolsun!
Arakan; ümmetin mazlum coğrafyası!
Budizm; inandığın tanrıdan hiç mi merhameti öğrenmedin!
Hadi öğrenmedin, müslümandan komşukta mı görmedin!
Yaktın, yıktın, kovdun ebedi mi kalacaksın o topraklarda!
Kovarsın tabiki şeytan ordusu yanında,
Sonsuz hayatta bulacakmısın rahatlığı ha! Bulacakmısın?..
Arakanlı müslüman kardeşim, sessiz çığlığını duydu Rahman olan Allah!
Afganistan; aç sırtlanların saldırdığı mazlum ülkem!
Rus zalimi barınamadı, karşısında ümmetin yiğitleri!
Zalimler bir bir yıkılıyor da? Biz bir türlü bir olamıyoruz!
Rahat bırakmazlar; corçlar girer bu topraklara!
Yağma, yıkım, talan, ölüm her yanda!
Ümmet bir olunca; yıkılacak zalim düzenler!
Yıktılar coğrafyamı; şimdi ne elim kaldı, ne de ayağım.
Hamdolsun sessiz çığlığınmı; Allah duydu!..
Irak; yakın olan şehir niye uzakta?
Emperyalist ordu saldırdı; biz bakakaldık!
Tarumar etti zalimler; ne tarih bıraktılar, nede ülkenin zenginliğini!
Ne evin haremi kaldı, nede ahlakı!
Yukarıdan yakıcı ve misket bombayı bırakırken zalimler, ölen yine bendim!
Müslümanlar şia sünni diye bölünürken, zalimler alkışladı!
Fellucede, basrada, kerkükte, Bağdat’ta ölen hep bendim!
Fatma bacının feryadı yükselirken arşa, yine sessiz kaldı çığlıklar!..
Suriye; kendi ülkenin zalimi kana susamış, dış zalimler boş durur mu!
Göç etti halk, yerleri şimdi viran halde!
Kuş uçmaz, kervan geçmez oldu!
Varil bombalarla yok edildi insanlık!
Açlık, sefalet, işkenceler şehri oldu!
Kimyasal gazlarla uyutuldu halk, uyanmamak üzere!
Çocuklar bir dilim ekmek 🍞 bulamadı, ölüpte cennette doyacak!
Sessiz çığlıkları duyan Allah’a hamdolsun!..
Yemen; dış zalimlerden daha zalim oldu, müslüman dediklerimiz!
Yanıbaşındaki petrol zengini ülkeler, görmedi bu sefaleti!
Emperyalist zalimler zalim anladık da, bizden dediklerimiz de zalim çıktı!
Açlıkla ölen insanı görmezsen; “ey müslüman dediğimiz ülkeler!”
Mahşer günü nasıl hesap vereceksiniz!
O çocukların feryadı açlıktan çıkmadı!
Sessiz çığlıkla öldüler bilirmisin!..
Bilmem ki hangi ülkemdem bahsedeyim?
Yetim kalmış çocukları mı, yoksa çocuksuz üşüyen anneler mi?
“Söyle ey mazlum coğrafyam, ne çok sessiz çığlıkların var!..
Vahiysiz kalan insanlar; zalimleştikçe zalimleştiler!
Merhametin yerine menfaat, infakın yerine cimrilik alırsa; hepsini ölü say!
Zombi gibi nesil, dünyayı ve içindekilerini fesada uğrattı!
“Diril ey insanlık vahiyle diril!”
“Gör artık, duy artık, sessiz çığlıkları!..
