Savaş sonu ülkede, örgütlü tek yapıydı ordu
Bu yüzden yeni devlete, ordu damgasını vurdu
Pozitivist Osmanlı paşaları, devleti kurdu
Saltanat sürdü, tahta batıcı paşalar oturdu
Yeni sultan bürokratlar, modern ve “çağdaş”tılar
Emperyalistlerle, aynı kültürü paylaştılar
Halkı gerici sayıp, “başöğretmenlik” tasladılar
Sistemi seküler kültüre, Batı’ya yasladılar
Statüko için karşıydılar, hak ve özgürlüğe
İdeolojik dogmatizim, sebep oldu körlüğe
“Biz bu cumhuriyeti, kanla, irfanla kurduk” dendi
Kan, zulüm evet, ama “irfan” sürekli tepelendi
İrfanı, Hak bilgiyi, hor görmüştü “Cumhuriyet”
Tuğyanla yok edildi, hak, adalet ve hürriyet
Rejime,“cumhuriyet” dedikleri, ilk günden beri
Neden o sistem hiç girmedi, hudutlardan içeri?
Gören varsa eğer, göstersin bize “cumhuriyeti”
Yaşanan, halka tahakküm ve askerin vesayeti
Egemenlik, “kayıtsız şartsız” darbeci askerlerin
Rant-iktidar ilişkileri, çirkin boyutta “derin”
Oligarşinindi hâkimiyet, kayıtsız, şartsız
Halkın payına kölelik düştü, ezildi bahtsız
Hiç hâkim olmadı ülkede, halkın “hür iradesi”
Sivillerin ensesindedir, darbecinin nefesi
Halkın seçtikleri, hep atanmışlarca engellendi
İktidar ve rant hırsıyla, halk iradesi tepelendi
Tokmağı almış ele, davul seçilmişin boynunda
İstediği gibi vurur, “demokrasi” oyununda
Vur bürokrat davula, keyfine göre vur; “dan dan dan”
Utansın itiraz etmeyen, korkakça teslim olan
“Halk cahil” diye karşıydılar, onun özgür “oy”una
Şu “Demokrasi” hilesiyle, getirdiler oyuna
Siyaset kapı açarsa, bazı özgürlüklere eğer
Statüko için, durumdan vazife çıkarır asker
Darbecilerin eğitim yeri, hep Amerika’ydı
Bu despotlar, Amerika adına bir harikaydı
Sermayedarı kayırmak, darbenin kutsal göreviydi
Patron lehine emeği ezmek, nedense ilk işiydi
Sermayeci oligarşiye, teslim olunca devlet
Tabi halk soyuldu, belli ellerde toplandı servet
İslam, haksız servet birikimine karşıydı elbet
Bu yüzden, “irtica” yaygarasıyla saldırır devlet
İnsan onuru tutuklandı, sürekli örselendi
Egemenler özgür yaşadı, mazlum kitle fişlendi
Darbe, sıkıyönetim derken, yaygınlaştı sefalet
Özgürlük ise tam yok oldu, katmerlendi esaret
RESMİ BAYRAMLAR ORTAK SEVİNÇ GÜNLERİ DEĞİL
Bunca zulüm yapılmıştır, ilk darbenin ertesinde
Ezilenin gözyaşı var, “Cumhuriyet” sisteminde
“Cumhuriyet” bayramına, tabi halk etmez itibar
Asker, öğrenci katılımını, devlet zorunlu kılar
Sırf aristokrat egemenler, katılır törenlere
Böyle törenler absürd gelir, gerçeği görenlere
Faşist törenlerle, korku krallığı imaj tazeler
Askerler, tanklar, resmi nutuklar, hep aynı teraneler
Küçük azınlık mutluyken, ekseriyet ağlıyorsa
Bayram olur mu o gün, hüzünlü bunca yürek varsa
Üstelik yeni zulümler yapılıyor, sözde bayramda
İsraf ediliyor bütçe; işsizlik, sefalet her yanda
Abartılı gösterilerde yapılan bunca israfla
Kaç fabrika, hastane yapılır, düşünülse insafla
Ama vicdan ve insaf, “Cumhuriyet”le rafa kalktı
Seksen yıldır sömürülüp ezilen, hep mazlum halktı
Bir de trafik zulmü olur, sanki bayram hediyesi
Halk bu dayatmaya isyan eder, duyulmasa da sesi
“Beyaz Türk”ün bayramı, ezilen halka hüzün verir
Madem ortak sevinç değildir, kaldırılması gerekir
